Լեռնային Ղարաբաղի ԱԺ նախագահ Աշոտ Ղուլյանն առաջադրվել է նախագահի թեկնածու: Նրա գլխավորած «Արցախի ժողովրդավարական» կուսակցության վեցերորդ համագումարի ընթացքում միաձայն որոշվեց Լեռնային Ղարաբաղի 2020-ի նախագահական ընտրություններում առաջադրել Ղուլյանի թեկնածությունը:

Բայց հո հե­տո Լավ­րո­վը Երևա­նում ա­սաց. «Ինչ-որ փու­լում Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րու­թյու­նը, նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րից մե­կը ո­րո­շեց, որ Ղա­րա­բա­ղի շա­հե­րը ներ­կա­յաց­նե­լու է Երևա­նը։ Եվ ցան­կա­ցած դեպ­քում մենք, որ­պես Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­ներ, կա­րող ենք, ա­ռաջ մղե­լով այդ գոր­ծըն­թա­ցը, հաս­նել միայն նրան, որ այն ըն­թա­նա ընդ­հա­նուր հու­նով»։

««Ժողովուրդի» ուսումնասիրություններով՝ Արցախի Հանրապետությունում 2019 թ. 10,4 տոկոս տնտեսական աճ է եղել: Արցախի օրենսդրի սեղանին այժմ եկող տարվա գլխավոր ֆինանսական փաստաթուղթն է:

Ռու­սաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րար Սեր­գեյ Լավ­րո­վի այ­ցը Հա­յաս­տան ա­վարտ­վեց, և գնա­հա­տա­կան­նե­րի ու մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րի պա­կաս չկա։ Այ­ցը լայ­նո­րեն լու­սա­բան­վել է և՛ Հա­յաս­տա­նի, և՛ Ռու­սաս­տա­նի ԶԼՄ-նե­րում, ին­չը բա­ցատ­րե­լի է. եր­կր­նե­րի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում բազ­մա­թիվ հար­ցեր են կու­տակ­վել, բայց Լավ­րո­վի այ­ցի և գործ­նա­կա­նում ողջ հայ­կա­կան ղե­կա­վա­րու­թյան հետ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի մա­սին հա­վա­նա­բար պետք չէ քայլ առ քայլ պատ­մել։

Որ­քան մո­տե­նում են ար­ցա­խյան ընտ­րու­թյուն­նե­րը, այն­քան իշ­խա­նա­կան հո­վա­նա­վո­րու­թյու­նը վա­յե­լող թեկ­նա­ծուի շուրջ ինտ­րի­գը մե­ծա­նում է։

Ե­րեկ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը աշ­խա­տան­քից ա­զա­տել է միան­գա­մից ե­րեք զին­վո­րա­կա­նի` գլ­խա­վոր ռազ­մա­կան տե­սուչ Մով­սես Հա­կո­բյա­նին իր եր­կու տե­ղա­կալ­նե­րի հետ։ ՈՒ­շագ­րավ է, որ այս փո­փո­խու­թյամբ Նի­կոլ Փա­շի­յա­նը փոր­ձում է ղա­րա­բա­ղյան ընտ­րու­թյուն­նե­րից ա­ռաջ սե­փա­կան վե­րա­դա­սա­վո­րում­ներն ա­նել այն­տեղ։

Ա­սում են, «երբ եր­կու­սը կռ­վում են, եր­րոր­դի գործն է աջ գնում», սա­կայն, երբ «ե­րեքն» են կռ­վում... Ղա­րա­բա­ղյան հիմ­նախ­նդ­րի կար­գա­վոր­ման շուրջ տար­բեր ժա­մա­նակ­նե­րում տար­բեր ա­ռա­ջարկ­ներ, կար­ծիք­ներ, տե­սա­կետ­ներ են հն­չել։

Թերևս փոքր-ինչ կո­պիտ հն­չի, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, պետք է վկա­յա­կո­չեմ հայ­կա­կան հայտ­նի ա­սաց­ված­քը. մի գիժ քա­րը գցեց փո­սը, հա­րյուր խե­լոք հա­վաք­վե­ցին, չկա­րո­ղա­ցան քա­րը փո­սից հա­նել:

Հայաստանում ոչ բռնի, թավշյա հեղափոխությունից մեկուկես տարի անց և արցախյան առաջիկա երկու կարևոր համապետական ընտրություններից հաշված ամիսներ առաջ արցախյան հանրությունում կան որոշ միտումներ, որոնք մտահոգության տեղիք են տալիս։

2020 թ. գար­նանն Ար­ցա­խում անց­կաց­վե­լիք նա­խա­գա­հա­կան և խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րը, քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րի ակ­տիվ մաս­նակ­ցու­թյան ա­ռու­մով, ան­նա­խա­դեպ են: Նա­խա­գա­հի թեկ­նա­ծու ա­ռա­ջադր­վե­լու մա­սին պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րել է Ար­ցա­խի նախ­կին պե­տա­կան նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը՝ օ­րերս կա­յա­ցած հա­մա­գու­մա­րի ժա­մա­նակ: